دراین غوغا و های وهوی بی معنا عجب سریست یامولی

سیزدهم رجب تولد ملاک حق مداری ودین داری انسان ... اما صد افسوس که هنوز دچار خبط وشماس و تلون هستیم و مصداق ندای مولی که فرمود یا اشباه الرجال ولا رجال ...ولله نمی توانم بنویسم حتی از الفاظ خجالت می کشم درجامعه ای که عصا ازدست کور می ربایند ونان از دست یتیم !!!!

سالروز میلاد امام باقرع مصلح مردم گرا مبارک باد

.ایشان درنهضت عاشوراهمراه پدروجد خود ،شاهد پیمان شکنی ودنیا طلبی مسلمانان وتنها گذاردن حق به نفع دنیاداران بوده است.اوهمراه اسیران ناظر گفتار پدر وعمه اش بردروازه کوفه ودر بارگاه ظلم وجنایت یزید بوده است وهمه تجربیات ایشان اورا به آنجا رساند که تاوقتی احمق هاچماق دست زیرک ها هستند ودنیا طلبان بالباس دین برای تصاحب دنیا وارد می شوند حرکت های اصلاحی موفق نخواهند شد

حجاب وعفاف از دیدگاه قرآن

 

قرآن زیباترین، ادبی ترین ومتقن ترین کتابى است که بر بشر نازل شده است .در این کتاب با لطافت و با الفاظى زیبا و ادبى، بسوى زنان خطاب کرده و انسانیت وشخصیت والای زن را آشکارساخته است. الله تعالی به این مخلوق خودش نشان داده که او را می شناسد وازظرافت های خَلقی وخُلقی او مطلع است ولذا با بیان وظایف اعم از ارشادی وتکلیفی وحقوق او زمینه رشد وتعالیش را فراهم نموده است و برای آفریده خود در مورد امنیت روانی واجتماعی اینگونه خطاب آورده است      

فاطمه (س) بنیانگذار مکتب اعتراض علیه غصب وتجاوز

فاطمه (س) بازگشت به جاهلیت واشرافیت آنها را می دید و سیرخلافت تا حکومت بنی امیه وفجایع بعد آن را به نام اسلام پیش بینی می کرد، لذا علم مخالفت را بر افراشت وباطرح مساله غصب فدک از ناحیه خلیفه مبارزه را آغاز کرد. مرحوم شهید صدر در کتاب "فدک فی التاریخ" می نویسد: فدک سمبلی از معنایی عظیم است که هرگز در چارچوب آن قطعه زمین تصاحب شده حجاز نمی گنجد و همین معنای رمزی فدک است که نزاع مربوط به آن را، از قالب مخاصمه ای سطحی و محدود، به جانب قیام و مبارزه ای وسیع و پردامنه سوق می دهد... حاشا که مساله فدک چنین تصور شود.منازعه فدک قیامی علیه اساس حکومت است. فدک فریاد آسمانگیری است که فاطمه (س) خواست به وسیله آن سنگ کجی را که تاریخ بعد از ماجرای سقیفه بر آن بنا شد، درهم بشکند. برای اثبات این معنا کافی است به خطبه ای که حضرت زهرا  (س)در مسجد پیامبر (ص)رویاروی خلیفه و در حضور جمعیت انبوهی از مهاجر و انصار ایراد فرمودند، نگاهی بیفکنیم.

میلاد زینب(س)، اسوه ی صبر و افشاگر غصب و نفاق

تولد خانم زینب کبری(س)، تجلی ایمان، عشق ، صبر، اخلاص و عفت برای درهم کوبیدن عربده جویی های قدرت طلبان وخیانت کاران غاصب والگوی عِلمی و عَملی زن مسئول و متعهد در همه ی زمان ها و در همه ی زمینه ها شد. در روز پنجم از ماه پنجم، در سال پنجم هجری قمری(۵/۵/۵)، درسکوت جاری لحظه ها، در خانه ی کوچک وگلین علی(ع) و فاطمه(س) غنچه ی یاسی می شکفد و عطر آن در مدینه می پیچد و منادی غیب، نوید به دنیا آمدن دختری را می دهد که با آمدنش لبخند برلبان جدش رسول الله نشاند. پیامبر رحمت او را درآغوش می گیرد، به سینه می چسباند، درگوش او آیات الهی را نجوا می کند؛ به علی(ع) و زهرا(س) تبریک می گوید و نوزاد را زینب نام می نهد. زینب،"زینت پدر"؛ پدری که خود آیینه ی تمام نمای حق وعدالت و زیبایی هاست. آری روزها، هفته ها، ماه ها، و سال ها می گذرند وآن ریحانه ی هستی در بوستان نزول وحی بزرگ می شود. آن تربیت یافته ی مکتب ایمان علی وپرورش یافته ی دامن زهرا قد می کشد، تا بلندای تاریخ بشریت. زمان می گذرد، بر اسلام و مسلمانان، گذشت آنچه گذشت، ازجنگ بدر، احد، خندق، خیبر تا فتح مکه، اما بیست وهشتم صفرسال یازدهم هجری، نقطه ی عطفی درتاریخ و زندگی اهل البیت است. در آن زمان لشگراسلام در راه جنگ موته بود و بزرگان مهاجر و انصار در سقیفه برای تعیین خلیفه!؟ اما در خانه ی وحی، چشمان نگران اهل البیت به بستری است که مرکبی شده است برای عروج ملکوتی پیامبر رحمت. فاطمه(س) درمیان آن جمع کوچک، دست دختر خردسالش را گرفته و به کنار پدر می نشیند تا در اولین درس، آخرین ماموریت را بیاموزد: زینبم بزودی من هم به پدر ملحق خواهم شد؛ از آن پس تو، هم مادرِ پدر و هم یاور برادرانت خواهی بود. در راه تحقق حق، مقاوم و صبور باش.... با او ازآینده می گوید وآن چه او باید انجام دهد. ازفردای رحلت پیامبر(ص)، زینب(س) همراه با مادر _ آموزگار مکتب حق و آزادگی _ راه عملی مبارزه با ظلم و خودکامگی را آغاز می کند. او در آن هفتاد و پنج و یا نود روز عمر فاطمه(س) بعد از پیامبر، در راه احقاق حق چنان آموخت، که چنین قیامتی برپا نمود. زینب در مجلس سخنرانیِ مادرش در دفاع از حقوق اهل البیت و فدک حاضر بود و خطبه و سخنان مادرش را در آن مجلس به یاد می سپرد به طوری که خود، یکی از راویان آن خطبه به شمار می‌آید. او از مادرش آموخت که چگونه باید در مقابل غاصبان حق و دغلکاران ایستادگی کرد و آنان را رسوا نمود. او آماده می‌شد که با سخنان خود در بازار کوفه و کاخ ابن زیاد و یزید، ظلم و جنایت حاکمیت را برملا سازد و از حق دفاع کند. زینب(س) آموخت ازهر حادثه و ستمی که بر او و جامعه ی او می شود چگونه جهت تعالی فردی و اجتماعی استفاده کند. زینب، شش ساله بود که جد و مادر خود را از دست داد و در سی وپنج سالگی پدرش علی(ع) را با فرق شکافته در محراب مسجدِ خون گرفته ی کوفه دید در چهل و پنج سالگی شاهد شهادت برادر بزرگ خود امام حسن(ع) بود. در پنجاه و پنج سالگی همراه کاروان آزادگی به کربلا هجرت نمود و بعد از قیامت عاشورا، پیام رسانِ وارث همه ی پیامبران، یعنی امام حسین(ع) شد تا به همه ی انسان ها در همه ی عصر ها و نسل ها چگونه زیستن را بیاموزد و با عمل خود تثبیت کند که آن چه مایه ی جاودانگی عاشورا شد؛ پیام اسیرانِ آزادی بخش بوده است و اگر نه، بسیار قیام ها که در تاریخ گم شدند و یا بی فروغ ماندند .