یکی ازملوک را شنیدم که شبی درعشرت روزکرده ودر میان مستی می گفت

ما را به جهان خوشتر از این یک دم نیست

                                          کز نیک و بد اندیشه واز کس غم نیست

                                 درویشی برهنه به سرما خفته بود گفت

ای آنکه به اقبال تودرعالم نیست    

                                                 گیرم که غمت نیست ،غم ما هم نیست